عبرت از شکست ها خود درسی بزرگ برای آینده است.
گل عشق تو هستم شبنمم باش/ دلم دنیای زخم مرحمم باش
ز درد بی کسی قلبم شکسته / تو شهر بی کسی ها حمدمم باش.
صفای عالم هستی غمم را برده از یادم
به یادم باش و شادم کن که با یادتو من شادم
کاش می توانستم به زمانی برگردم که تنها غم
زندگی امشکستن نوک مدادم بود.
آرام باش , توکل کن , تفکر کن , سپس آستین هارا بالا بزن,
آنگاه دستان خدا را می بینی که زود تر از تو دست به کار شده اند.
ساده بودم که تو را ساده تصوّر کردم/
درد لبخند تو با گریه تبسم کردم.
سعی کن همیشه با خودکار بنویسی ,
چون باید یاد بگیری هر اشتباهی را نمی شه پاک کرد.
عشق یعنی دل تپیدن بهر دوست/
عشق یعنی جان من قربان دوست.
لحظه ها را گذراندیم تا به خوشبختی برسیم,
قافل از اینکه خوشبختی همان لحظه هایی بود که گذشت.
گل را تا یک روز , تورا تا هر روز
گل را تا پژمردن , تورا تا مردن دوست دارم .
تکیه بر دیوار کردم خاک بر فرقم نشست
خاک بر فرقش نشیند آنکه یار از من گرفت.
وقتی نفسم با نفسی که اون نفس با نفسم
هم نفسه اون نفس برای یک عمر بسه.
دستت را به من بده تا از روی آتش بگذریم ,
آنان که در آتش سوختند همه تنها بودند.
تو مثل رود سرشاری دلت دریاست, می دانم /
پر از احساس بارانی و این زیباست می دانم .
چاکر چشات , قربون صدات , مخلص نگات ,
بابا چطوری بگم میمیرم برات .